Inspiratie

Mijn persoonlijke fascinatie voor trappen is wellicht ontstaan toen ik voor het eerst een van de wonderlijke prenten van Escher (1898-1972) zag. Door met perspectief, perceptie en verhoudingen te spelen weet hij werelden te creëren waar je uren naar kan blijven kijken. Je weet dat het niet kan wat je ziet, maar je blijft er toch naar kijken, keer op keer.

Ook Piranesi (1720-1778) was goed in het creëren van eigen werelden. Vaak waren deze duisterder van sfeer dan die van Escher, maar ze hadden een voorliefde voor trappen gemeen. Bovendien nam ook Piranesi het niet zo nauw met een correcte weergave van de realiteit. Als je goed kijkt naar de bovenste 2 delen van de ophaalbrug, dan kan je zien dat het niet past om ze beide horizontaal te laten zakken.

Het derde voorbeeld dat ik graag aan wil halen is afkomstig uit de Inca cultuur (+/-1500AD). Zij waren een technisch zeer begaafd Indianenvolk, dat leefde in de gebergten rondom Peru. Een van de hoogtepunten van hun beschaving is de stad Machu Picchu. Aangezien de stad midden in een hoog gelegen bergketen ligt, was de bereikbaarheid een belangrijk onderdeel van de ontwikkeling van deze stad. Door middel van kilometers lange wandelpaden, dwars door de gebergten, is het nog steeds mogelijk om bij de top van Machu Picchu aan te komen. Het bijzondere aan de constructie van deze paden is de manier waarop de stenen zijn gebruikt. De Inca`s staan er om bekend dat ze al hun bouwwerken ontwierpen door middel van stenen die, zonder toevoeging van cement of andere verbindende middelen, precies op elkaar pasten. Dit principe hanteerden ze bij hun gebouwen, verdedigingswerken, terrassen en trappen. Het is zeer bijzonder om er iedere trede weer bij stil te staan dat deze techniek zich al ruim vijf eeuwen staande hout, onder zeer moeilijke omstandigheden.

Veel plezier bij het bekijken van de overige trappen.